ط مثل طاها

سلام

اهلِ دلی می فرمود

هر گلی که سر از دلِ خاک بیرون می آورد

دلیلی است خوشبو

بر این که خدا هنوز انسان ها را دوست دارد

این را بگذاریم کنارِ فرموده ی زیبای حضرتِ مصطفا (ص)

که فرزندِ صالح را گلی از گل های بهشت دانست

وقتی گلِ بوستانِ دنیا نشانه ی محبتِ خدا باشد

بی تردید گلِ گلعذارِ بهشت

و گلستانِ قرب و رضای الهی

آیه ی آشکار عشقِ سرشارِ رحمانِ متعال

به بنده های ناچیزِ خویش است

و همین خدای حبیب

و همین خدای محبوب

شاخه گلی از بهشتِ عاشقانه های خویش

بر شاخسارِ درختِ نوپای زندگی ما رویانده

این گلِ معصوم

این هدیه ی آسمانی

این طـــــــاهـــــــای عابدینی

که هنوز بوی ملکوت می دهد

حالا که این حروف را کنارِ هم می چینم

47 روز دارد

47 صبح به خورشیدِ مشرق ها سلام داده است

و 47 شب با دلِ تنگِ ماه از خاطراتِ آسمان سخن گفته است

و 47 بار ستاره ها را به میهمانی برقِ چشم های پاکش برده است

و این جا

قرار است باغچه ی کوچکی باشد

تا من حرف های پدرانه ام

و مادرش دلگویه های مادرانه اش را

در بسترِ نرمِ صفر و یک ها بکاریم

تا شاید روزی

پشتِ سال های دوردست

طاهای کوچکِ این روز ها

و مردِ بزرگِ آن روز ها

سرِ سفره ی این خاطراتِ رنگارنگ

میهمان شود

طاهای روز های اول

طاهای امروز

برچسب ها : نوشتار  , تصویر  ,